Hakerka, która szuka sprawiedliwości.

Podkomisarz CBŚ, który chce ją dorwać.

Dwudziestodwuletnia Iga Zamojska jest jak duch. Ma fałszywy dowód osobisty, a pieniądze zdobywa, wyłudzając dane przez SMS-y. W międzyczasie włamuje się również do domów zamożnych ludzi, korzystając z nieobecności właścicieli. Jednak takie życie potrafi być męczące. Iga znajduje się na granicy wytrzymałości.

Dziewczyna nie wie, że nie dla wszystkich ludzi stała się „niewidzialna”. Na jej tropie jest Piotr Skarżyński, trzydziestosześcioletni podkomisarz Centralnego Biura Śledczego Policji. Funkcjonariusz sądzi, że szuka mężczyzny. Nie ma pojęcia, że haker, którego usiłuje złapać, to tak naprawdę młoda kobieta.

Czy zabawa w kotka i myszkę skończy się dla podkomisarza sukcesem? Co się stanie, jeżeli Piotr odkryje, że działania Igi nie są podyktowane jedynie egoizmem i chciwością, ale przede wszystkim próbą wymierzenia sprawiedliwości na własną rękę?

Hakerka, która szuka sprawiedliwości.

Podkomisarz CBŚ, który chce ją dorwać.

Dwudziestodwuletnia Iga Zamojska jest jak duch. Ma fałszywy dowód osobisty, a pieniądze zdobywa, wyłudzając dane przez SMS-y. W międzyczasie włamuje się również do domów zamożnych ludzi, korzystając z nieobecności właścicieli. Jednak takie życie potrafi być męczące. Iga znajduje się na granicy wytrzymałości.

Dziewczyna nie wie, że nie dla wszystkich ludzi stała się „niewidzialna”. Na jej tropie jest Piotr Skarżyński, trzydziestosześcioletni podkomisarz Centralnego Biura Śledczego Policji. Funkcjonariusz sądzi, że szuka mężczyzny. Nie ma pojęcia, że haker, którego usiłuje złapać, to tak naprawdę młoda kobieta.

Czy zabawa w kotka i myszkę skończy się dla podkomisarza sukcesem? Co się stanie, jeżeli Piotr odkryje, że działania Igi nie są podyktowane jedynie egoizmem i chciwością, ale przede wszystkim próbą wymierzenia sprawiedliwości na własną rękę?

Opis pochodzi od wydawcy.

Małe miasteczko na Podlasiu, opuszczony, zabytkowy dworek, uważany przez wszystkich za nawiedzony, a w nim... zwłoki młodego mężczyzny, pracującego jako kustosz w lokalnym muzeum. Kiedy policja uznaje, że śmierć chłopaka była wynikiem nieszczęśliwego wypadku, jego narzeczona zaczyna dostawać anonimowe maile, a w miasteczku nagle pojawiają się dawno niewidziani właściciele dworku, do akcji wkracza wypoczywająca na Podlasiu, autorka kryminałów Róża Krull.
Czy przeczucie pisarki, że śmierć kustosza to morderstwo, okaże się prawdą, czy też tylko wytworem jej rozszalałej wyobraźni? I co wspólnego z tajemnicą nawiedzonego dworku ma urocza świnka o imieniu Dolores?
Tego dowiecie się z dziewiętnastej powieści Alka Rogozińskiego, autora łączącego w swojej twórczości klasyczne fabuły kryminalne z duża dawką czarnego humoru.

Małe miasteczko na Podlasiu, opuszczony, zabytkowy dworek, uważany przez wszystkich za nawiedzony, a w nim... zwłoki młodego mężczyzny, pracującego jako kustosz w lokalnym muzeum. Kiedy policja uznaje, że śmierć chłopaka była wynikiem nieszczęśliwego wypadku, jego narzeczona zaczyna dostawać anonimowe maile, a w miasteczku nagle pojawiają się dawno niewidziani właściciele dworku, do akcji wkracza wypoczywająca na Podlasiu, autorka kryminałów Róża Krull.

Czy przeczucie pisarki, że śmierć kustosza to morderstwo, okaże się prawdą, czy też tylko wytworem jej rozszalałej wyobraźni? I co wspólnego z tajemnicą nawiedzonego dworku ma urocza świnka o imieniu Dolores?

Tego dowiecie się z dziewiętnastej powieści Alka Rogozińskiego, autora łączącego w swojej twórczości klasyczne fabuły kryminalne z duża dawką czarnego humoru.

THRILLER KRYMINALNY Z DETEKTYW D.D. WARREN. Przyszła ofiara wybierająca osobę, która będzie prowadziła śledztwo w sprawie jej zabójstwa… Brzmi jak z horroru i detektyw D.D. Warren rzeczywiście czuje dreszcze, kiedy w pobliżu jednego z miejsc zbrodni pojawia się młoda kobieta, Charlie Grant, z niezwykłą prośbą. Twierdzi, że za cztery dni, kiedy przypada pierwsza i druga rocznica śmierci jej dwóch przyjaciółek, ona też zostanie zamordowana. Będzie się oczywiście bronić, ale na wypadek gdyby się jej nie udało, chce ułatwić dochodzenie D.D. Warren, którą uważa za najlepszą śledczą w bostońskiej policji. Choć D.D. początkowo wątpi w słuszność tej teorii, sprawdza informację i potwierdza, że przed rokiem i dwoma laty, dokładnie 21 stycznia, zabito dwie kobiety, które dzieliło prawie dwa tysiące kilometrów. Nic nie łączy tych zbrodni… poza tym, że obie zamordowane były przyjaciółkami Charlie. Detektyw D.D Warren będzie musiała odpowiedzieć na kluczowe pytania: Czy młoda kobieta stanie się kolejną ofiarą, czy jest główną podejrzaną? Czy otoczyć ją ochroną, czy zaaresztować? A tymczasem ktoś zostawia jej wiadomości: WSZYSCY KIEDYŚ UMRZEMY. TRZEBA BYĆ ODWAŻNYM. I jedną ukrytą: ZŁAP MNIE!

Gardner kreuje w swoich thrillerach niepowtarzalne portrety kobiet. I tak jest również w „Złap mnie”. Zarówno D.D. Warren, jak i Charlie Grant to postacie z krwi i kości: dynamiczne, zdecydowane i upierdliwe. „Mystery Tribune” W tym śledztwie detektyw D.D. Warren spotyka się z kobietą równie silną jak ona, tylko jeszcze bardziej upartą. „Kirkus Reviews”

Gerald Durrell w charakterystyczny dla siebie niezwykle dowcipny sposób opowiada o początkach Fundacji, mającej na celu wspieranie ochrony dzikich zwierząt. Poczucie humoru autora jak zwykle dalekie jest od typowo brytyjskiej powściągliwości – czytelnik narażony będzie niewątpliwie na bóle międzyżebrowe ze śmiechu. Będzie miał okazję przeczytać o przystojnych pracownikach zoo, którzy powodują złamane serca, złośliwych szympansach, pięknych damach zbierających datki, o tym jak placki z dodatkiem anyżu działają na człekokształtne, a także o tym, że tytułowa gereza, czyli rzadki gatunek afrykańskich małp, często ma żołądek tak duży, że wraz z zawartością wynosi ćwierć jej wagi.

Jako dyrektor ogrodu zoologicznego na wyspie Jersey, mimo swojego zaangażowania i pasji, Durrell był wciąż nękany przez kłopoty finansowe: „(…)Zgodnie z moim pierwotnym planem, z chwilą gdy zoo stanie się samowystarczalne, zamierzałem przekształcić je w fundację, ale to jest niemożliwe z tak ogromnym długiem. Jimmy w pełni się z tym zgodził i na chwilę pogrążył w zadumie. - Cóż, da się zrobić tylko jedno - rzekł na koniec - a mianowicie zwrócić się z apelem do społeczeństwa”. W zabawny, ale i bardzo rozczulający sposób autor opisuje rezultaty tego apelu i dalsze losy Fundacji, która istnieje do dziś.